هدف این مقاله، پژوهش درباره شعر رثای امام حسین (ع) و ویژگی‌های آن در دوره اندلس میباشد. در این پژوهش با روش ارائه شواهد شعری مختلف از شاعران رثای عاشورا در اندلس، به بررسی و تحلیل این اشعار میپردازیم. شعر رثای امام در اندلس، نمایانگر عشق و دوستی مردم آن دیار مخصوصاً شاعران و ادیبان آن به خاندان اهل بیت است. ساختارها و مضامین این اشعار جنبه تقلید و اقتباس از شاعران مشرق زمین را دارد؛ ولی شاعران آن دیار با تصویرگری و نوآوری خود و متأثر از اوضاع ادبی، اجتماعی و سیاسی توانستهاند قالبها و ساختارهایی را ایجاد کنند که در مخاطب تأثیر گذارند. گاهی رثای امام در قالب موشحات، تخمیس و تسدیس از قصاید شعرای دیگر پدیدار می‌شودو این نشانه توجه شاعران شیعی آن دیار به رثای امام در قالبهای جدید میباشد که در آن روزگار ابداع شده است.
)