1
دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه
2
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه رازی کرمانشاه
چکیده
غلوّ برخی از شاعران عرب در ستایش یا سوگ اهل بیت (ع) و بزرگان شیعه، نیازمند بازکاوی و نقد منصفانه است. این پژوهش، بر آن است تا ضمن نگاهی گذرا به اهمیّت آسیب‌شناسی شعر چنین شاعرانی، به مطالعهی موردی پدیده «غلوّ» در شعر ایشان بپردازد. یافتههای اساسی این جستار نیز در این نهفته است که وجود یک بیت یا حتی یک قصیده نمی‌تواند پشتوانه محکم نقدی و منطقی برای صدور حکم غلو در عقیده و اندیشه این شاعران باشد. افزون بر این، در ارائهی احکام نقدی در این زمینه، لازم است که ضمن شناخت اوضاع سیاسی، دینی و فرهنگی روزگار آن شاعران، دسیسه‌ها و کینهتوزیهای برخی از اصحاب تاریخ، ادب، سیاست و عقیده را نسبت به ادبیات شیعه مورد تأمّل قرار داد. از سوی دیگر، ضروری است که در تحلیل شعر این شاعران متعهّد، مرز میان مبالغه‌های مقبول و مشهور ادبی و بلاغی با مبالغههایی که از نظر عقلی و دینی، غیرممکن است نیز تفکیک شود.
)